KONIECZNOŚĆ PODJĘCIA DECYZJI
Decyzje, które nauczyciel musi podejmować, układają się jakby na linii ciągłej od pewnych ogólnych, zasadniczych decyzji programowych aż po drobne decyzje związane z dziesiątkami mikrowydarzeń, głównie powodowanych przez dzieci. Te ostatnie podejmowane są bezrefleksyjnie, wiele też, choć nie wszystkie, można określić jako „typowe rozwiązania typowych problemów możliwe do wykonania przez typowe osoby“. Ale decyzje nie są rutynowe same w sobie – mogą one dopiero stać się rutynowe, w miarę jak nauczyciel nabiera doświadczenia. Dla młodego nauczyciela sytuacje decyzyjne mogą być źródłem istotnych napięć. Nauczyciele na ogół nie potrafią mówić o tym, jak podejmowali decyzję (nie jest to zresztą cechą swoiście nauczycielską). Zapytani odpowiadają, że czynili to tak jakoś „samo przez się“, naciskani mocniej mogą dać komentarz, który nie jest opisem procesu podejmowania decyzji, ale wtórnym uzasadnieniem, dlaczego ją podjęli.