POZNAWANIE I MYŚLENIE
Poznawanie, myślenie i chcenie, i nawet poprzedzające je postrzeganie, są to czynności. Zdumiewa, że nasz niemiecki język, tak skądinąd subtelny, gdy chodzi o wszelkie głębokie powiązania psychologiczne, nie znalazł lepszego niż Subjekt określenia dla czegoś najbardziej aktywnego i najbardziej teraźniejszego pod słońcem — participium perfecti, imiesłów czasu przeszłego, na dodatek bierny i nijakiego rodzaju! A jak to się dzieje, że oto ze słowa Subjekt, które oznacza podłoże wszelkiego przeżywania, poznania i wiedzy, wywodzi się przymiotnik „subiektywny”, w Wielkim Leksykonie Brockhausa opatrzony znaczeniem „uprzedzonego, pełnego przesądów, zależnego od przypadkowych ocen”? I skąd się bierze najoczywi- ściej przeciwstawna i komplementarna wobec takiej deprecjacji tego, co subiektywne, wysoka ocena, jaką nasz język potoczny przypisuje znaczeniu słów „obiektywny” i synonimicznego „rzeczowy”?